?

Πως αντιδράς όταν βλέπεις το τέλος να έρχεται και δε μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό? Το αφήνεις να σε παρασύρει ή τα δίνεις όλα να αλλάξει η κατάσταση? Είναι τόσο πιο εύκολο όταν το τέλος έρχεται μια κι έξω γιατί ξέρεις,  πως αυτό είναι και δεν αλλάζει,  αλλά όταν υπάρχει ένα σκαμπανέβασμα τότε δε παλεύεται. Το να τελειώσει κάτι είναι αναμενόμενο αλλά μετράει πολύ ο τρόπος που θα γίνει. Το «μια κ έξω» ναι μεν πονάει πολύ, αλλά αυτός ο πόνος σταδιακά μειώνεται, ενώ το σιγά-σιγά, πονάει, περνάει, πονάει περισσότερο, περνάει και ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι που δε μπορείς άλλο....