Καλό μου blog σε έχω παραμελήσει τον τελευταίο καιρό και αυτό συνέβη γιατί ο λόγος για τον όποιο σε έφτιαξα έχει παγώσει... Κάποτε ζούσα γι' αυτό,ήταν το όνειρο μου αλλά όταν γίνεται ένα τέτοιο μπαμ στη ζωή σου όπως έγινε στη δική μου,τα όνειρα αλλάζουν σειρά.. Πάντα το όνειρο μου ήταν να φύγω,να πάω έξω,για σπουδές,για νέες εμπειρίες,για μια καινούρια ζωή και ακόμα είναι. Πίστευα πως είμαι τόσο δυνατή ώστε να μπορώ να θυσιάσω τα πάντα για να πάω,φίλους,γονείς,το σπίτι μου...Θα μου έλειπαν,αλλά θα συνήθιζα.Τώρα, μερικούς μήνες αργότερα νιώθω ευάλωτη και πως έναν άνθρωπο δεν μπορώ να τον θυσιάσω στον βωμό της εξέλιξης και των ονείρων μου.. Ώρες ώρες πιάνω τον εαυτό μου να μετανιώνει που τον γνώρισε,σε κλάσματα δευτερολέπτων όμως μετανιώνω γι' αυτή μου τη σκέψη..Αυτός ο άνθρωπος μου έχει διδάξει το πιο σημαντικό πράγμα,την αγάπη.Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως αν τον αποχωριστώ μόνο καλό θα μου κάνει. Θα ανοίξω τα φτερά μου,μόνο που δεν μπορείς να ανοίξεις τσακισμένα φτερά. Γιατί αυτό θα συμβεί,το ξέρω,το νιώθω. Μετά απ' όσα έχουν δει τα μάτια μου όμως αποφάσισα να κρατήσω μια "πισινή" γιατί κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το αύριο και δεν νοείται να "καταστρέψει" ένα άτομο το μέλλον του στα 21 του χρόνια..Μπορεί να ακουστεί εγωστικό αλλά μάλλον θα σιγουρέψω το μέλλον μου και ύστερα θα σκεφτώ το σήμερα..Αν γίνει κάτι και ανατραπεί η ζωή μου,τότε η 2 ευκαιρία θα ανέβει ξανά στην επιφάνεια..Αν όχι,σημαίνει ότι ο δρόμος της καρδιάς είναι η καλύτερη επιλογή  που θα μπορούσα να κάνω..

?

Πως αντιδράς όταν βλέπεις το τέλος να έρχεται και δε μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό? Το αφήνεις να σε παρασύρει ή τα δίνεις όλα να αλλάξει η κατάσταση? Είναι τόσο πιο εύκολο όταν το τέλος έρχεται μια κι έξω γιατί ξέρεις,  πως αυτό είναι και δεν αλλάζει,  αλλά όταν υπάρχει ένα σκαμπανέβασμα τότε δε παλεύεται. Το να τελειώσει κάτι είναι αναμενόμενο αλλά μετράει πολύ ο τρόπος που θα γίνει. Το «μια κ έξω» ναι μεν πονάει πολύ, αλλά αυτός ο πόνος σταδιακά μειώνεται, ενώ το σιγά-σιγά, πονάει, περνάει, πονάει περισσότερο, περνάει και ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι που δε μπορείς άλλο....

Η απόσταση...

Η απόσταση είναι περίεργο πράγμα.
Άλλοι άνθρωποι είναι δίπλα μας και ταυτόχρονα κόσμους μακριά.
κι άλλους τους κουβαλάμε μέσα μας ακόμα κι αν μας χωρίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα.
Από την αρχή του κόσμου οι άνθρωποι χωρίζονται από αποστάσεις και ενώνονται με...γραμμές: γραμμές τηλεφώνου, γραμμές σιδηροδρομικές, ακτοπλοϊκές! Από
την αρχή του κόσμου καλύπτουμε αποστάσεις, τις καλύπτουμε με ένα άγγιγμα, ένα φιλί, ένα ταξίδι. Και μερικές φορές τις καλύπτουμε με πιο πρωτότυπους τρόπους.
Η διαδρομή δεν είναι πάντα ευχάριστη, αλλά συνήθως αξίζει τον κόπο. ♥

The dilemma is killing me...

Πότε καταλαβαίνεις πως αυτό που έχεις απέναντι σου είναι το σωστό;Η μάλλον,η ερώτηση είναι,το καταλαβαίνεις ποτέ ή προχωράς με την επιθυμία και την ανάγκη να μην ανακαλύψεις ποτέ πως ήταν λάθος?Μπροστά στα διλήμματα τα ερωτικά εγώ δυστυχώς ή ευτυχώς λειτουργούσα πάντα με την καρδιά μου και όχι την λογική,τώρα όμως και στο συγκεκριμένο δίλημμα ΠΡΈΠΕΙ να σκεφτώ λίγο παραπάνω.Είναι μεγάλο βήμα να παρατάς την ζωή σου για κάποιον άντρα,τα όνειρα σου,τα πάντα.Κι αν αυτός δεν είναι Ο ΈΝΑΣ, τι κάνεις μετά που δεν σου έχει μείνει τίποτα?Μετανιώνεις για την επιλογή σου?Η μήπως καταριέσαι την στιγμή που έκανες την συγκεκριμένη επιλογή;Πριν λίγες μέρες μου είπαν πως είμαι πολύ δυνατή γυναίκα για να μην παρατάω τα όνειρα μου για κάποιον,ακόμα και αν αυτός ο κάποιος είναι ό,τι πιο όμορφο έχω συναντήσει ποτέ ως τώρα.Δυνατή μπορεί να δείχνω αλλά μέσα μου λιώνω στην σκέψη αυτού του βίαιου χωρισμού.Όμως ξέρεις τι?Έκανα την επιλογή πριν γνωρίσω τον έρωτα και φοβάμαι πως αν μείνω μόνο με αυτόν,θα είναι λες και πάω στον πόλεμο χωρίς όπλα.Αν γίνει μια στραβή θα τα χάσω όλα.Κ εμένα ο στόχος μου είναι να μην μείνω στα λίγα,πόσο μάλλον να πέσω στο μηδέν.Εύχομαι μόνο η επιλογή μου να με δικαιώσει και να πάω στο +1 γιατί γι' αυτό το ένα παραπάνω σκαλοπάτι θυσιάζω ένα κομμάτι από την καρδία μου.Ή μάλλον όχι μόνο ένα,νομίζω θυσιάζω ολόκληρη την καρδία μου,γιατί μέσα σ' αυτήν εκτός από τον έρωτα,έχω και την οικογένειά μου,τους φίλους μου,όλα αυτά είναι μικρά ανεξάρτητα κομμάτια της.Όσο τα σκέφτομαι τόσο θλίβομαι,αλλά η ανάγκη μου να κάνω κάτι είναι μεγάλη και με κρατά στην επιλογή μου σταθερή και ακλόνητη.Εδώ θα είμαστε να δούμε αν αυτή η επιλογή μου,θα μου βγει σε καλό η σε κακό.Ελπίζω μόνο να μην χάσω όλα αυτά για το τίποτα...Είχε πει κάτι πολύ σωστό ο Θεόφιλος Καΐρης, " Όλα τα πάθη μπορεί κανείς να τα καταπνίξει εκτός από την φιλοδοξία " και δυστυχώς ισχύει.

Finish line...

Βλέποντας πως αργώ να τελειώσω κάτι που θα μπορούσα να είχα κάνει πολλές μέρες τώρα,έχω καταλάβει πως φοβάμαι να το δω στο τελικό του στάδιο.Φοβάμαι πως αν το δω ολοκληρωμένο θα φύγει από το κουτί των "ΑΝ" και θα πάει στην κούτα με τα "ΘΑ" .Όταν ξεκινάω κάτι πολλές φορές πιστεύω πως δεν θα υπάρχει τέλος σ' αυτό,ίσως γιατί είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα και αλλάζει γνώμη κάθε 15''.Αυτό το ταξίδι όμως δεν γίνεται να το σταματήσω στη μέση,όχι τώρα που έχω πάρει ήδη το εισιτήριο και έχω επιβιβαστεί,δεν γίνεται να κατέβω από αυτό το τρένο τώρα.Αυτό είναι δειλία και παρά τον εγωισμό και την αναποφασιστικότητα μου,ποτέ δεν υπήρξα δειλή.Τώρα λοιπόν,μετά από περίπου 3 μήνες αγώνων,φτάνω στο τέρμα και μόλις φτάσω και σκίσω την κορδέλα που λέει "finish" θα βρίσκομαι αλλού,με την μεταφορική και την κυριολεκτική έννοια.Αυτό το "αλλού" μπορεί να το φοβάμαι αλλά ανυπομονώ να το ακουμπήσω. Ένας λόγος είναι γιατί θα βρίσκομαι σε ένα μέρος που δεν θα χρειάζεται να απολογούμαι για τις πράξεις μου,όπως πρέπει να κάνω εδώ,δεν θα χρειάζεται να αντιμετωπίζω συνεχώς διπροσωπίες,ακόμα και από ανθρώπους που δεν το περιμένω,που με την επιφανειακή καλοσύνη τους σε ξεγελούν.Εκεί το μόνο  που θα τους ενδιαφέρει θα είναι η Μαρινέλα,ούτε από που προέρχεται,ούτε που έχει όνειρο να φτάσει.Σκεπτόμενη όλα αυτά αυτή τη στιγμή θέλω να τρέξω με όλη μου την δύναμη,να σκίσω την κορδέλα της παλιάς ζωή και να την αντικαταστήσω με μια λαμπερή,ολοκαίνουρια.Θέλω να τελειώνω όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Βαρέθηκα να ζω σ' έναν κόσμο που ζηλεύει την ανοδική πορεία του καθενός,ακόμα και την δική του,αν αυτό ήταν εφικτό.Θέλω να βλέπω χαμογελαστά πρόσωπα σε ανθρώπους όταν μαθαίνουν καλά νέα για μένα,θέλω να με βοηθούν να ανεβαίνω σκαλοπάτια και όχι να μου βάζουν εμπόδια.Δεν είναι ούτε ο παράδεισος,ούτε ένας φανταστικός κόσμος,είναι απλά ένας κόσμος μακριά από εδώ.

once upon a time...

Έτσι ξεκινάνε τα παραμύθια,έτσι ξεκινάει και το δικό μου!Δεν θέλω να γνωρίζω την συνέχεια του,θέλω να ξαφνιάζομαι συνεχώς και να μην περιμένω τι θα μου επιφυλάσσει το επόμενο λεπτό/ώρα/ημέρα που ακολουθεί,το μόνο που θα ήθελα να γνωρίζω -αν είναι εφικτό- θα ήταν το τελευταίο κομμάτι του,αν θα τελείωνε με την φράση "... και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" Όχι για να νιώθω καλά με τον εαυτό μου με τον εγωιστικό τρόπο,αλλά για να έχω δύναμη να ξεπερνάω δυσκολίες μέσα στο ταξίδι αυτό,να έχω στο μυαλό μου την φράση "τελικά έζησαν καλά" γιατί το τέλος θα είναι όμορφο,θα είναι γλυκό και θα είναι εκεί να σε περιμένει,εσύ απλώς ζήσε το!Ζήσε την κάθε στιγμή,με τα καλά και τα άσχημα της.Άλλωστε το ακούμε συνεχώς γύρω μας,όλα για κάποιον λόγο γίνονται,κάτι θα γνωρίζουν και το λένε αυτό οι άνθρωποι.Αν δεν το πίστευαν πραγματικά,πολλοί θα τα παρατούσαν στην πρώτη δυσκολία,άλλα η ελπίδα γεννιέται με τον άνθρωπο και πεθαίνει με αυτόν,ποτέ νωρίτερα!Το νέο βήμα που πρόκειται να κάνω,η μάλλον το πρώτο μου,είναι μεγάλο και ήρθε εντελώς τυχαία,αλλά είμαι σίγουρη πως και αυτό για κάποιον λόγο έγινε.Τίποτα δεν είναι τυχαίο άλλωστε.Η αλήθεια είναι πως υπάρχει φόβος και είναι πιστεύω λογικό,ξεκινάς κάτι χωρίς βοήθεια,χωρίς κανέναν και πιστεύεις πως είναι το σωστό.Για μένα μια φορά,είναι οτι χρειαζόμουν πάντα,να ξεφύγω από εδώ.Εδώ κολλάει και το άλλο το γνωστό," ή τωρα ή ποτέ ", διότι το μεγάλο βήμα πρέπει να το περιμένεις,να μην σε περιμένει!Μου είχε πει κάποτε ένα πρόσωπο,ζήσε το με πάθος κι ας είναι λάθος,με αυτό το σκεπτικό προχωράω τόσο καιρό και η αλήθεια είναι πως δεν έχει τύχει να μετανιώσω για κάτι που έχω κάνει,παρά μόνο για ελάχιστα λεπτά,τόσα όσα χρειάζεσαι για να σου φύγει η πρώτη σύγχυση,αλλά μετά καταλαβαίνω πως αυτό που έγινε,είναι η επιλογή μου και αποκλείεται να είναι λάθος!Αν είναι λαθος αυτή,είμαι λάθος και γω...