the color of my life...

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Καλό μου blog σε έχω παραμελήσει τον τελευταίο καιρό και αυτό συνέβη γιατί ο λόγος για τον όποιο σε έφτιαξα έχει παγώσει... Κάποτε ζούσα γι' αυτό,ήταν το όνειρο μου αλλά όταν γίνεται ένα τέτοιο μπαμ στη ζωή σου όπως έγινε στη δική μου,τα όνειρα αλλάζουν σειρά.. Πάντα το όνειρο μου ήταν να φύγω,να πάω έξω,για σπουδές,για νέες εμπειρίες,για μια καινούρια ζωή και ακόμα είναι. Πίστευα πως είμαι τόσο δυνατή ώστε να μπορώ να θυσιάσω τα πάντα για να πάω,φίλους,γονείς,το σπίτι μου...Θα μου έλειπαν,αλλά θα συνήθιζα.Τώρα, μερικούς μήνες αργότερα νιώθω ευάλωτη και πως έναν άνθρωπο δεν μπορώ να τον θυσιάσω στον βωμό της εξέλιξης και των ονείρων μου.. Ώρες ώρες πιάνω τον εαυτό μου να μετανιώνει που τον γνώρισε,σε κλάσματα δευτερολέπτων όμως μετανιώνω γι' αυτή μου τη σκέψη..Αυτός ο άνθρωπος μου έχει διδάξει το πιο σημαντικό πράγμα,την αγάπη.Πολλές φορές έχω σκεφτεί πως αν τον αποχωριστώ μόνο καλό θα μου κάνει. Θα ανοίξω τα φτερά μου,μόνο που δεν μπορείς να ανοίξεις τσακισμένα φτερά. Γιατί αυτό θα συμβεί,το ξέρω,το νιώθω. Μετά απ' όσα έχουν δει τα μάτια μου όμως αποφάσισα να κρατήσω μια "πισινή" γιατί κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το αύριο και δεν νοείται να "καταστρέψει" ένα άτομο το μέλλον του στα 21 του χρόνια..Μπορεί να ακουστεί εγωστικό αλλά μάλλον θα σιγουρέψω το μέλλον μου και ύστερα θα σκεφτώ το σήμερα..Αν γίνει κάτι και ανατραπεί η ζωή μου,τότε η 2 ευκαιρία θα ανέβει ξανά στην επιφάνεια..Αν όχι,σημαίνει ότι ο δρόμος της καρδιάς είναι η καλύτερη επιλογή  που θα μπορούσα να κάνω..

2 σχόλια:

  1. Μετά από ένα χρόνο, είμαι περίεργος, πως το βλέπεις; Εξακολουθείτε να είστε μαζί και ερωτευμένοι; Προχώρησες και έκανες το βήμα;

    @IrrationalTalks

    ΑπάντησηΔιαγραφή