Πότε καταλαβαίνεις πως αυτό που έχεις απέναντι σου είναι το σωστό;Η μάλλον,η ερώτηση είναι,το καταλαβαίνεις ποτέ ή προχωράς με την επιθυμία και την ανάγκη να μην ανακαλύψεις ποτέ πως ήταν λάθος?Μπροστά στα διλήμματα τα ερωτικά εγώ δυστυχώς ή ευτυχώς λειτουργούσα πάντα με την καρδιά μου και όχι την λογική,τώρα όμως και στο συγκεκριμένο δίλημμα ΠΡΈΠΕΙ να σκεφτώ λίγο παραπάνω.Είναι μεγάλο βήμα να παρατάς την ζωή σου για κάποιον άντρα,τα όνειρα σου,τα πάντα.Κι αν αυτός δεν είναι Ο ΈΝΑΣ, τι κάνεις μετά που δεν σου έχει μείνει τίποτα?Μετανιώνεις για την επιλογή σου?Η μήπως καταριέσαι την στιγμή που έκανες την συγκεκριμένη επιλογή;Πριν λίγες μέρες μου είπαν πως είμαι πολύ δυνατή γυναίκα για να μην παρατάω τα όνειρα μου για κάποιον,ακόμα και αν αυτός ο κάποιος είναι ό,τι πιο όμορφο έχω συναντήσει ποτέ ως τώρα.Δυνατή μπορεί να δείχνω αλλά μέσα μου λιώνω στην σκέψη αυτού του βίαιου χωρισμού.Όμως ξέρεις τι?Έκανα την επιλογή πριν γνωρίσω τον έρωτα και φοβάμαι πως αν μείνω μόνο με αυτόν,θα είναι λες και πάω στον πόλεμο χωρίς όπλα.Αν γίνει μια στραβή θα τα χάσω όλα.Κ εμένα ο στόχος μου είναι να μην μείνω στα λίγα,πόσο μάλλον να πέσω στο μηδέν.Εύχομαι μόνο η επιλογή μου να με δικαιώσει και να πάω στο +1 γιατί γι' αυτό το ένα παραπάνω σκαλοπάτι θυσιάζω ένα κομμάτι από την καρδία μου.Ή μάλλον όχι μόνο ένα,νομίζω θυσιάζω ολόκληρη την καρδία μου,γιατί μέσα σ' αυτήν εκτός από τον έρωτα,έχω και την οικογένειά μου,τους φίλους μου,όλα αυτά είναι μικρά ανεξάρτητα κομμάτια της.Όσο τα σκέφτομαι τόσο θλίβομαι,αλλά η ανάγκη μου να κάνω κάτι είναι μεγάλη και με κρατά στην επιλογή μου σταθερή και ακλόνητη.Εδώ θα είμαστε να δούμε αν αυτή η επιλογή μου,θα μου βγει σε καλό η σε κακό.Ελπίζω μόνο να μην χάσω όλα αυτά για το τίποτα...Είχε πει κάτι πολύ σωστό ο Θεόφιλος Καΐρης, "
Όλα τα πάθη μπορεί κανείς να τα καταπνίξει εκτός από την φιλοδοξία " και δυστυχώς ισχύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου