the color of my life...

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Finish line...

Βλέποντας πως αργώ να τελειώσω κάτι που θα μπορούσα να είχα κάνει πολλές μέρες τώρα,έχω καταλάβει πως φοβάμαι να το δω στο τελικό του στάδιο.Φοβάμαι πως αν το δω ολοκληρωμένο θα φύγει από το κουτί των "ΑΝ" και θα πάει στην κούτα με τα "ΘΑ" .Όταν ξεκινάω κάτι πολλές φορές πιστεύω πως δεν θα υπάρχει τέλος σ' αυτό,ίσως γιατί είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα και αλλάζει γνώμη κάθε 15''.Αυτό το ταξίδι όμως δεν γίνεται να το σταματήσω στη μέση,όχι τώρα που έχω πάρει ήδη το εισιτήριο και έχω επιβιβαστεί,δεν γίνεται να κατέβω από αυτό το τρένο τώρα.Αυτό είναι δειλία και παρά τον εγωισμό και την αναποφασιστικότητα μου,ποτέ δεν υπήρξα δειλή.Τώρα λοιπόν,μετά από περίπου 3 μήνες αγώνων,φτάνω στο τέρμα και μόλις φτάσω και σκίσω την κορδέλα που λέει "finish" θα βρίσκομαι αλλού,με την μεταφορική και την κυριολεκτική έννοια.Αυτό το "αλλού" μπορεί να το φοβάμαι αλλά ανυπομονώ να το ακουμπήσω. Ένας λόγος είναι γιατί θα βρίσκομαι σε ένα μέρος που δεν θα χρειάζεται να απολογούμαι για τις πράξεις μου,όπως πρέπει να κάνω εδώ,δεν θα χρειάζεται να αντιμετωπίζω συνεχώς διπροσωπίες,ακόμα και από ανθρώπους που δεν το περιμένω,που με την επιφανειακή καλοσύνη τους σε ξεγελούν.Εκεί το μόνο  που θα τους ενδιαφέρει θα είναι η Μαρινέλα,ούτε από που προέρχεται,ούτε που έχει όνειρο να φτάσει.Σκεπτόμενη όλα αυτά αυτή τη στιγμή θέλω να τρέξω με όλη μου την δύναμη,να σκίσω την κορδέλα της παλιάς ζωή και να την αντικαταστήσω με μια λαμπερή,ολοκαίνουρια.Θέλω να τελειώνω όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Βαρέθηκα να ζω σ' έναν κόσμο που ζηλεύει την ανοδική πορεία του καθενός,ακόμα και την δική του,αν αυτό ήταν εφικτό.Θέλω να βλέπω χαμογελαστά πρόσωπα σε ανθρώπους όταν μαθαίνουν καλά νέα για μένα,θέλω να με βοηθούν να ανεβαίνω σκαλοπάτια και όχι να μου βάζουν εμπόδια.Δεν είναι ούτε ο παράδεισος,ούτε ένας φανταστικός κόσμος,είναι απλά ένας κόσμος μακριά από εδώ.

4 σχόλια:

  1. Πολλές φορές νομίζουμε πως αν βρεθούμε κάπου αλλού όλα θα αλλάξουν. Κι ίσως συμβαίνει. Αλλά όχι επειδή αλλάξαμε τόπο, όχι επειδή κάπου αλλού όλα είναι καλύτερα. Συμβαίνει γιατί οι λόγοι που μας έφεραν σε αυτές τις αποφάσεις κι η όλη διαδικασία άλλαξε τελικά εμάς. Θέλω να πω, ίσως κι εδώ με άλλους τρόπους έβρισκες τον όμορφο κόσμο που ψάχνεις. Αλλά θα τον έβρισκες και πάλι μέσα σου. Όπως τώρα. Δε σε αποτρέπω. Κάθε άλλο. Κάνεις αυτό που θα ήθελα βαθιά μέσα μου να κάνω κι εγώ. Να ελπίζεις στον εσωτερικό σου κόσμο. Και τότε κάθε τόπος, θα είναι ίδιος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι τόσο όμορφα αυτά που λες και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου,απλά την συγκεκριμένη στιγμή νομίζω πως η αλλαγή σκηνικού είναι ό,τι πραγματικά χρειάζομαι,θα είναι κάτι σαν φυγή αλλά ξέρω πως εκεί που θα πάω σίγουρα όλα θα αλλάξουν,είμαι σίγουρη γι' αυτό,αλλιώς δεν νομίζω να το έκανα. Νομίζω τα έχω βρει με τον εαυτό μου,αλλά εδώ δεν μπορώ να κάνω όλα όσα έχω ονειρευτεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έτσι. Στην ουσία το ίδιο πράγμα λέμε. Απλώς με αυτή την απόφαση προστατεύεις τον εαυτό σου από πράγματα που μπορεί να σε δελεάσουν εδώ και να γυρίσεις σε όλα όσα θες να αφήσεις μια για πάντα πίσω. Κι είναι λογικό. Όλοι έχουμε αδυναμίες και φόβους. Όποτε με αυτόν τον τρόπο, αποφεύγεις τις παγίδες. Καλά κάνεις. Δεν είναι φυγή. Είναι οριστική λύση. Έτσι δες το! Καλή τύχη! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ευχαριστώ πάάάάρα πολύ,παίρνω θάρρος απ' όλα αυτά, πραγματικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή